Jak zostać animatorem

Kiedy będąc jeszcze gówniarzem rozmawiałem z kolegami o to tym, co chcielibyśmy robić kiedy będziemy starzy (czyli jakoś po trzydziestce), to nasze typy były raczej standardowe i banalne: żołnierz, strażak itp. Kiedy byłem nastolatkiem wiedziałem, że w jakiś sposób chcę być związany z grafiką komputerową. Nie wiedziałem za bardzo w jaki sposób, bo było to lat temu piętnaście i wiele rzeczy nie było wtedy tak oczywistych jak teraz. Moją karierę rozpoczynałem trochę po omacku. Gdy dziś rozmawiam z młodszą młodzieżą o grafice komputerowej, to wielu z nich już wie, albo myśli, że wie, w którym konkretnie obszarze tej kariery widzi siebie.

Na solidnym fundamencie można budować solidne kariery. UAP na początek dba o takie właśnie fundamenty. Nie chcę tu tworzyć jakiejś laurki, ale fakt jest faktem, że na tego typu uczelniach dostaje się solidną edukację „od podstaw”. Po prostu zanim zacznie się biegać, to trzeba się nauczyć chodzić, a jeszcze wcześniej raczkować. Jest zatem sporo rysunku, anatomii – no bez tego ani rusz. Są różne techniki animacji. Jest poklatkowy rysunek, różne wycinanki, czy animacja materii. Ale to wszystko jest jako podstawa, anie jako jedyna właściwa animacja. Każdy student z czasem wybiera swoją drogę i może zostać przy tradycyjnej animacji, ale może też wybrać w pełni nowoczesną, nieodstającą od światowych standardów animację 3d.

Ludzie

To co zawsze sobie ceniłem w takich miejscach, to twórcza atmosfera. Trochę poza rzeczywistością, głową gdzieś w chmurach. Tak jest i w liceach plastycznych i w dobrych teamach kreatywnych. Ludzie, którzy mają pasję i chęć tworzenia. Właściwie ciężko to opisać, ale wchodząc w takie środowisko nasza kreatywność gwałtownie wzrasta. Wzrasta też potrzeba robienia czegoś, tworzenia sztuki. To jest niesamowita. W tym konkretnym przypadku cała kadra tworzy tę unikalną atmosferę. Studentów jest mało, więc wszyscy się znają, wiedzą o swoich projektach, rozmawiają, debatują, tworzą. Krótka rozmowa z prof. Piotrem Muszalskim sprawiła, że chciałem pobiec do domu, wyciągnąć płótno z piwnicy i zacząć malować. Ci ludzie zarażają i mobilizują, a to niezmiernie ważne cechy. Godzina spędzona w towarzystwie Miłosza Margańskiego i Mariusza Kołodziejczak sprawia, że zaczynam inaczej patrzeć na świat, widzieć trochę więcej. Przesadzam? Kurcze, właśnie nie. Łatwo wsiąknąć w prozę życia. Na szczęście mamy sztukę.

Technologia

Poznański Wydział Animacji standardem nie ustępuje innym, zachodnim uczelnią. Pracuje się na programach, na których pracuje się na całym świecie, podążając za aktualnymi trendami. Chciałbym zwrócić uwagę, że Adobe After Effects jest absolutnym standardem, a nie, że „wow, polską uczelnie stać na Adobe”. To co jest WOW, to sala do animacji ruchu 3d. Wyposażona w 12 kamer (z czasem ma być ich więcej) rejestruje ruch postaci ubranej kombinezon z czujnikami, a następnie w czasie rzeczywistym przenosi go na ekran komputera. Jest to technologia wykorzystywana współcześnie przy produkcji gier czy filmów takich, jak choćby „Hobbit”.

Świadomość

Wszystko to zebrane razem daje studentowi świadomość. Daje mu wiedzę na temat tego co? i jak? chce zrobić. To jest absolutnie bezcenne.

Rzućcie okiem na te dwie animacje, które są pracami dyplomowymi studentów. Dla mnie bomba (dosłownie).