Rebelia w Olsztynie

Wszyscy lubimy piosenki, które już słyszeliśmy. Prawda uniwersalna, aksjomat rozciągający się na inne dziedziny życia. Dość… Ja bardzo lubię sprawdzać nowe rzeczy,  próbować nowe smaki, poznawać nowych ludzi, odwiedzać nowe miejsca, karmić się czymś nieznanym. Istnieje przynajmniej jeden sposób, aby za jednym zamachem załatwić wszystkie te rzeczy. 

A przy okazji – łap mnie na Instagramie. Jeszcze więcej zdjęć jedzenia.

Sobota

Ja się bardzo cieszę, mój organizm bardzo się cieszy, moja żona, która musi mnie oglądać pewnie też się cieszy, że w domu nie mamy szwedzkiego stołu. Być może nie wszyscy z Was wiedzą, ale szwedzki stół wciąga. Tym razem uciekłem dość szybko, bo już po trzecim śniadaniu. Żeby to trochę się ułożyło poszliśmy na starówkę, na taki klasyczny blogerski slow-lazy-morning. Było trochę dżdżysto, więc z Agnieszką i Andrzejem zalegliśmy w „HouseCofe” popijając różne cuda, od półlitrowego kapuczino, po jakąś fancy pinakoladę z wisienką, a co? W tym czasie Seg latała po lumpeksach, co chyba zwiastuje jakiś kryzys w blogosferze. Enyłej, knajpka bardzo fajna, fajni też ludzie, np. Patryk, którego serdecznie pozdrawiam.

Po różnych koktajlach zwieńczonych sporą ilością bitej śmietany, człowiek głodnieje i trzeba iść na obiad. Jakoś nikt nie miał ochoty na kebaba, więc trzeba było wybrać coś innego. Po krótkiej kłótni i kilku groźbach karalnych zdecydowaliśmy się na (o ile dobrze pamiętam) „Pepperoni”, gdzie pochłonąłem, pyszną rybę zapiekaną w jakby placku ziemniaczanym, świetne.

Planetarium

Olsztyn ma planetarium, nie tylko dlatego, że to fajnie jest mieć planetarium, ale dlatego, że z miastem mocno związana jest postać Mikołaja Kopernika. W sumie to wcześniej tego nie wiedziałem, bo widocznie dałem się omamić toruńskiemu marketingowi. Kopernik był administratorem kapituły warmińskiej i to właśnie on przygotował (i to skutecznie) olsztyński zamek do obrony przed tymi niedobrymi Krzyżakami.

Obecnie olsztyńskie planetarium połączone jest z biblioteką, ale wiecie, taką fajną biblioteką – dla ludzi. Widać było, że ten obiekt żyje, że osoby tam pracujące starają się zorganizować jakąś społeczność, mają wizję, że biblioteka to nie tylko zakurzone półki pełne równie zakurzonych książek. Widziałem tam np. plakat informujący, że na dniach ma się odbyć turniej Tekkena.

W Planetarium odbywało się kilka eventów, m.in. kurs dykcji, szybkiego czytania, spotkania z pisarzami, ale też spotkanie olsztyńskich blogerów z Andrzejem Tucholskim z jestKultura. Poszedłem i na to, wiadomo, żeby potrollować. Andrzejowi muszę przyznać, że gadkę ma niezłą.

Po spotkaniu nasza gromadka ładnie się powiększała. Wieczorny Olsztyn podziwialiśmy w drodze na piwo (piwa) do „Browarni Starej Warszawskiej”. Zacnie. Dobrze, że mieliśmy rezerwację, bo okazało się, że tego wieczora był jakiś mecz. Tacy na biało grali z takimi na niebiesko bordowo. Ja osobiście kibicowałem tym czterem w żółtych koszulkach, bo wyglądali jakby tam rządzili.

Świnka, świneczka

Po takim podkładzie czas na kolację. Wiem, wiem, tak bez podwieczorku trochę głupio, ale harmonogram mieliśmy napięty. Niemniej jednak, każdy mój kubek smakowy chciałby polecić odwiedzającym Olsztyn „Karczmę Jana”. Kolega Tomek zachwalał mi już od dawna golonkę, że pyszna świnka i w ogóle. Skusiłem się. To był dobry wybór. Andrzej jadł jakieś mięso owinięte w inne mięso, a Krzysiek, ten on Wybuchających Beczek, z jakąś dziwną perwersją po raz kolejny siorbał czerninę. Trochę się go bałem jak uśmiechał się znad talerza zupy z krwi, coś tam mruczał. Okazało się, że jednak nie zwariował, a nagrywał filmik, który – znając jego – pewnie będzie fajny.

Żeby śwince nie było w brzusiu smutno, to przykryłem ją kołderką z szarlotki z lodami i bitą śmietaną. Po czym jak mr.Donut potoczyłem się do hotelu.

Japoński turysta

Niedziele wykorzystałem na zwiedzanie w stylu klasycznym – z mapką i aparatem. No może takim pół klasycznym bo i mapa i aparat mieszczą się w telefonie… W Olsztynie czuje się te wieki historii. Do tego literacki miks sienkiewiczowsko-panosamochodzikowo-wiedzminowy. Te wszystkie wzgórza, kościoły, zamek. Takie nieuchwytne uczucie, które ciężko nazwać, ale wiesz że ci się podoba.

jestKultura, Segritta, Książkowo i nestor rodu – Zuch

OBIAD!!!

Będzie dym z Kopernikiem

Może po zupie z krwi beczki lepiej wybuchają?

Świnka moja cudowna.

Olsztyn leży na Warmii

Dwa dni, trochę mało, czuję niedosyt. Będę musiał tu wrócić. Wrócić z solidnym planem zwiedzenia Warmii, jej jezior, zamków i innych zabytków. Tereny piękne i jeszcze niezniszczone przez turystów.

Nie chcę tu na zakończenie popadać w jakiś patos. Powiem więc krótko: Olsztyn mi się spodobał. Spędziłem tu świetny czas ze świetnymi ludźmi.

pozdrawiam

Zuch

PS –  ten wpis powstał we współpracy z regionem. Nie podlegał żadnej autoryzacji i jest w 100% wyrażeniem mojej własnej, subiektywnej opinii. 

.